EYLÜL..

EYLÜL..

Edebiyat Hocamın 15 tatilde okumam gerektiğini söylediği kitaptır.Servet-i Fünun Edebiyatında önemli yer taşırmış. Artı olarak ilk psikolojik romanımızdır ve kuşkusuz Mehmet Rauf'un en iyi romanı olduğu söylenir fakat ben başka romanını okumadığım için bu eleştiriyi yapamam.

       Başlangıç olarak herkese okumasını tavsiye etmiyorum dermişim arkadaşlar kitabın konusu güzel bir nevi Aşk-ı Memnu diyebiliriz yasak aşk öyküsü anlıyacağınız .Kitap il psikolojik romandır ve yazarda kahramanların psikolojilerini güzelce okuyucuya aktarır.Bu kitapta ki tek kötü durum dil süslüdür ağırdır yani o yüzden okumak sıkıcı biraz 264 sayfadır ben şahsın bu  kitabı en geç 2 güne bitirirdim fakat bir hafta zor bitirdim bana biraz sıkıcı geldi ama olaylar güzel.  Neyse çok konuştum anlatmaya başlıyım. :D

       Süreyya ve karısı Suat’ la birlikte babasının evinde oturmaktadır. (aman karıştırmayın Suat kadın Süreyya adamdır.)Ama bu halden memnun değildirler. Babası hem yaşlı, hem dediği dediktir. Onun yüzünden her yaz bir tane taş ocağına benzeyen köye gelirler ve orada sıkıntıdan patlarlar. Suat bu arada başka olaylardan da sıkılmaktadır. Suat’ ın kardeşi Hacer akrabası olan Necip Bey’ le gönül eğlendirmektedir. Hacer evli ve eşi  de onun için her şeyini verecek nitelikte bir eştir. Daha sonraları Suat ile Süreyya birlikte mutlu bir şekilde yaşayabilmenin yolunu aramışlar ve bulmuşlardır. Suat Hanım gizlice babasından para isteyip eşi için bir yalı kiralar. Kocası bu duruma çok sevinir. 

Necip de hem dostları hem de akrabaları olarak Suat ve Süreyya’ nın yanına gelir. Süreyya için yelkenle gezmek ve balık tutmak vazgeçilmez bir zevktir. Süreyya bu alışkanlıklarını sürdürürken Suat da Necip’le birlikte piyano çalmaktadır. 

Baş başa geçen bu uzun yaz tatilinin sonlarında Necip Bey bir şeylerin olduğunu, yani Suat’a aşık olduğunu anlar. Bu durumdan kurtulmaya çalışsa da başarılı olamaz. Sonunda çare olarak onların yanından ayrılmaya karar verir. Giderken de bizim saftirik Suat’ın eldivenlerinden bir tanesini izinsiz  hatıra olması için alır.

Daha sonraları Necip’in tifoya tutulduğu öğrenilir. Süreyya ve Suat buna çok üzülürler. Tehlike devresi geçince Necip’in yanına giderler. Necip hastalığın etkisiyle sinir yorgunluğu içerisindedir. Hacer Necip’in hastalığı sırasında yanında bulunmuş ve o sıralarda Necip’in kendiden geçmiş olduğu zamanda yastığının altından bir bayan eldiveni bulmuştur. Hep birlikte hasta hakkında konuşurlarken Necip’in annesi eldiveni gösterir. Suat kendi eldivenini görünce şok olur ve olayı anlar fakat kimseye sezdirmez. O sırada bizim saftirik Necip’te sapsarı olur utancından ve çaresizliğinden ne yapacağını bilemez.

Necip hastalıktan sonraki iyileşme devresini yalıda geçirilmek üzere mecbur edilir. Fakat o Suat’tan kaçmak için planlar yapıyordu zavallım.

Bir yaz sessiz ve olaysız bir şekilde geçmiştir. Eylül gelince Süreyya konağa gider. Bu gidiş beklenen bir gidiş değildir. Suat bu duruma anlam veremez. Daha gitmeden önce kışı bile beraber geçireceklerini söylemiştir. Ama Süreyya bir şeyleri sezmiş olup, o yüzden gitmiştir.

Konağa geri dönülür. Necip artık eskisi kadar yalıya gelmemektedir. Hele Hacer’in davranışları , onların her bakışlarından anlam çıkarmaya çalışan tavrı her ikisini de deliye döndürür. Birbirlerini buldukları anda , ister istemez kaybedeceklerdir. Suat kendisinden kalan , Necip’in aldığı eldivenin diğerini de verir. Tabi bizim bizim af kızda (Suat yani) üzülür ağlar ah canım ya.

O gece konakta yangın çıkar.Herkesi bir telaş ve korku ile kendisini dışarı atar. Canlarını zor kurtarırlar. Ama Suat ortalıklarda yoktur. Süreyya alevlerin içine doğru Suat diye inlemektedir. Ama cesaret edemez bide kocası olcak demekki pek sevmiyodu Suat’ı tabi bence. Necip ise bir haykırışla içeriye fırlar aşk işde adam bi dakika tereddüt etmeden gidiyo bu arada bizim mal Süheyla da kapının önünde deli gibi döner (bence o esnada delirdi manyak.) . Her ikiside çöken tavanın altında can verirler.(Aşka bak bee :)

                                         Bu roman burda biter ve ben çekip giderim :D